Nieuwe huisgenoot

Sammie

Mag ik jullie voorstellen aan onze jongste telg; Sammie!!

Ik had echt nooit gedacht dat wij nog eens een poes in huis zouden krijgen, maar een familie in deep dark Africa maakt soms rare sprongen. Ergens in een van de expatgezinnen was een nest jonge poezen. Deze werden op een goede dag op het schoolplein aangeboden. Met het laatste poesje kwamen ze bij ons, maar omdat ik niet zoveel van poezen weet en ook niet hun allergrootste fan ben zei ik de kinderen dat ik eerst met papa wilde overleggen. Maar voor overleg was helaas geen tijd want het poesje had 5 minuten later een nieuwe eigenaar. De kinderen waren zwaar teleurgesteld en konden echt nergens anders meer over praten. Ik vond het zo zielig dat ik ze beloofde dat de eerstvolgende poes voor ons was. Deze kwam sneller dan gedacht. Gisteravond belde een moeder van een van de jonge poesjes en vertelde dat een van haar dochters allergisch is en het poesje dus een ander onderkomen moet zoeken. we zijn Sammie direct gaan halen en ziehier.....

Vooral Splinther heeft er een nieuwe vriend bij. Hij loopt de hele dag met die poes rond en zegt als ie piept: 'mama, ik maak me een beetje zorgen om Sammie'. Soete vindt het minder leuk want ze is eigenlijk een beetje bang. Zodra de poes haar kant op komt rent ze weg of springt op de bank. Gaius pakt hem het liefst aan een poot vast en slingert hem dan over zijn nek. te melig om te zien. Pieter toont weinig interesse in de poes, maar de poes wel in Pieter. Pieter loopt de hele dag met allerhande touwtjes en andere dingen te rammelen en dat vindt de poes erg interessant. Heb net voor een godsvermogen brokjes en blikken gekocht. Alles is hier duur dus kattenvoer ook, maar het mag de pret niet drukken. Het is heel gezellig dus wat wil je nog meer.

Ochtend

's Ochtends om half 7 begint hier de dag. Ik vind dat behoorlijk vroeg, maar goed het is niet anders. Splinther is vaak al op en loopt een beetje wazig rond of zit tegen alle regels in naar de pit te kijken. De kleine mannen krijgen eerst een heerlijke fles pap, maar zoals je ziet moeten ze nog even wakker worden voordat hieraan begonnen wordt. Omdat Pieter sinds vorige week ook naar de crèche gaat is het 's ochtends een behoorlijk race tegen de klok. Eerst ontbijten met z'n allen en dan allemaal aankleden. 4 broodtrommels, flessen water en fruit klaar maken. rennen, vliegen, hollen, allemaal klaar... In de auto en dan zwaai ik ze heel vrolijk uit want zodra de karavaan is vertrokken heb ik twee uur!! rust in huis. Dan is er even helemaal niemand en dat vind ik toch lekker...

Mijn nieuwe hobby's

De tuin

Een van mijn nieuwste hobby's hier is de tuin. Ik wist echt niet dat ik dat leuk zou vinden want ik heb gewoon nooit een tuin gehad. Ja een postzegel in Amsterdam, maar daar stond een tafel, een boompje en een bak met kruiden die ik gewoon zo kant en klaar had gekocht. Hier is de tuin aanzienlijk groter en dus zijn er legio mogelijkheden. Vanuit Nederland had ik een tas vol met zaadjes meegenomen en daar ben ik mee aan de slag gegaan. Potten vol met zaadjes heb ik en dat ontkiemen in zo'n potje is niet zo'n probleem, maar dan...Er is al menig plantje verbrand hier, maar de eerste tomaat zit nu aan de plant. Ben echt helemaal gelukkig. straks eet ik een boterham met een eigen geplante tomaat! Je moet wel een beetje geduld hebben voor deze hobby en dat is helaas niet mijn sterkste kant. Ik kijk die zaadjes echt hun potjes uit. Daarbij is het klimaat hier ook helemaal anders dus dat prachtige naslagwerk dat ik mezelf cadeau heb gedaan helpt mij niet altijd bij het onderhoud. Gelukkig heeft zo'n beetje elke Congolees wel een eigen groentetuintje dus ik krijg veel hulp van onze huishoudster en de guards. De guards zitten hier de hele dag op hun stoel want er gebeurt werkelijk helemaal niets dus om de tijd een beetje te doden helpen zij mij graag in de tuin. Beetje met de tuinslag door de tuin sloffen. Met Pieter achter hen aan want zodra hij water ziet is ie niet meer te houden. Verder staan er in de tuin de prachtigste bloemen. We, de tuinman, hebben net weer 50 nieuwe planten geplant dus het wordt steeds fleuriger. Om het geheel een beetje te vervolmaken ben ik ook een composthoop gestart. Beetje compost activator (gekocht in Zuid Afrika) erover en een kind kan de was doen. Nu ben ik geduldig aan het wachten op de komkommers, pompoenen en broccoli.

Mijn lavendel mislukt steeds. begrijp er niets van in dit klimaat. iemand nog tips?

Tamtam en Afrikaanse dans

Voor diegenen die mijn eerste verhalen uit Congo hebben gelezen zal het wellicht verrassend zijn dat ik nu toch aan dit soort hobby's begonnen ben. Het is hier best lekker voor drie jaar, maar er is werkelijk geen r##t te doen. Het enige is de tennisclub waar iedereen een beetje vertoefd dus je zal je plezier echt in dit soort 'workshops' moeten zoeken. Nou ben ik daar momenteel helemaal tevreden mee want zowel de tamtam lessen als de Afrikaanse dans (waar ik net twee keer ben geweest) bevallen erg goed. Tamtam (zo'n Afrikaanse trommel) spelen we iedere vrijdagmorgen met 4 dames en een leraar. Zeker als de leraar ook een beetje meedoet klinkt het echt vrij aardig. De andere dames doen het al enige tijd en hebben zelfs al een keertje opgetreden in de echt Congolees kroegje. Je begrijpt; daar ga ik ook voor he? Moet hier toch wel een beetje een indruk achterlaten. Op vrijdagmiddag doe ik Afrikaanse dans en dat is echt topsport. Je wordt echt heel moe van de hele tijd met de heupen en je schouders zwaaien zonder dat de rest van je lichaam meeblubbert. Het zweet gutst van mijn hoofd. Het zijn voornamelijk vrouwen, maar vorige week hadden twee vrouwen hun man meegenomen. Dat was echt hilarisch. Europese vrouwen vallen qua ritme in het niet bij de Afrikaanse vrouwen, maar mannen... Ga toch kijken of ik Ties een keer zover kan krijgen. Vrees van niet, maar mocht het zo zijn dan laat ik het jullie zeker weten.

Verder ga ik nog steeds drie ochtenden naar Franse les. Ik kan me echt vrij aardig redden, maar het frusteert me mateloos dat ik in een gesprek toch nog veel mis (meestal de kern) waardoor ik op school vaak een beetje knikkend sta te luisteren. En daarbij spreken alle fransen van onze leeftijd heel slecht tot geen Engels. Echt ongelooflijk. Last but not least ben ik de chauffeur van mijn kinderen, maar what's new voor iedereen die buiten de stad woont.

Ziek en zindelijk

Pieter

Pieter is inmiddels ruim vier en dus hebben we bedacht dat we misschien wat aan zindelijkheidstraining kunnen gaan doen. Het zal wel een meerjarenproject worden, maar goed we hebben de tijd. Pieter vindt het zelf in elk geval erg leuk om op de wc te zitten en begint onmiddellijk liedjes te neuriën. Hij kan er zo tien minuten opzitten en heeft zelfs al meerdere malen 'pipi' en 'kaka' gedaan. Het gejuich van de hele familie nadien vindt hij geloof ik nog het allermooist. Nu maar hopen dat hij in zijn koppetje ergens een linkje gaat leggen...

Het gejuich staat Gaius ook wel aan dus hij doet ook pogingen. Voor hem hebben we een potje, maar daar wil hij niet op zitten, maar boven staan. Hij heeft natuurlijk wat voorbeelden en is momenteel in de fase dat hij letterlijk alles kopieert. Dus ook staand boven de pot. Hij staat dus boven dat potje, richt er een beetje in, doet vervolgens niets en zegt: 'klaar', wachtend op luid gejuich. Maar daar is toch iets meer voor nodig.

Soete

Soete heeft Malaria. Jeetje mina... was wel even schrikken, maar met medicijnen was het gelukkig snel weer onder controle. Ze had er ook nog een luchtweginfectie bij dus er stond een hele batterij aan pillen op het aanrecht. Ze vond het verschrikkelijk om ze in te nemen dus dat was drie keer per dag een helse strijd. De hele familie keek toe terwijl zij alle pillen en drankjes innam en dat maakte het allemaal niet beter dus had ze bedacht dat ze het helemaal alleen wilde doen. Leek me een goed plan, maar toch voelde ik na de eerste keer een beetje nattigheid want opeens zaten die pillen er wel heel snel in. De volgende keer keek ik dus stiekem even om een hoekje en wat deed die linke loetje... ze gooide de pillen in de prullenbak! Ooohhhh

Maar goed, de rest van de pillen is er weer ingegaan en het grootste leed is weer geleden.

Het vervelendst van alles vind ik dat die discussie over de Malarone weer oplaait. We slikken iedere dag braaf onze anti-malaria pillen en nu heeft Soete toch Malaria gekregen. Ook de dokter hier vindt dat we moeten stoppen met die pillen omdat je zo volgens hem geen anti-stoffen opbouwt. Hij zegt dat je lichaam een eigen afweersysteem moet opbouwen om zo minder vatbaar te zijn voor Malaria. De meeste (bijna allemaal) expats hier slikken geen pillen, maar in Nederland (Heineken dokter, Havenziekenhuis) zijn ze allemaal erg pro. Iedereen heeft zo zijn eigen redenen en een eenduidig antwoord krijg je niet. Wie oh wie geeft mij het verlossende antwoord...

Zuid Afrika

Relaxen

In de Kerstvakantie zijn we twee weken naar Zuid Afrika geweest. Dat was echt een heerlijke vakantie. Pieter hadden we thuisgelaten en dat gaf toch wel een heel andere dimensie aan de vakantie. Ondanks dat het me aan het hart ging hem achter te laten was het zo heerlijk zorgeloos en konden we even twee weken als een 'normaal' gezin functioneren. We hebben veel met de familie van Ties opgetrokken. Er was daar net een nieuw neefje geboren dus die hebben we natuurlijk ook bewonderd. zie de eerste foto. Verder zijn we naar het strand geweest. Aan het strand bij Muizenberg hebben Ties en Splinther de hele middag gebougieboard. Geen idee hoe je dat schrijft, maar dat is op zo'n plankje je mee laten nemen door de golven. Splinther vond het echt geweldig. Op een goed moment moest wel iedereen even het water verlaten want er was een haai gesignaleerd. Dit werd gemeld door een mannetje met een vlag en een fluitje die langs de zee liep. Ties heeft zich daarna direct een plankje cadeau gedaan om het ook in Point Noire te gaan proberen. Alleen zijn de golven daar wel aanzienlijk hoger dan in Muizenberg. We logeerden in het huis van een nichtje van Ties. Zij zat met haar gezin in hun vakantiehuis in Simonstown. Bij Simonstown heb je een strandje, Boulders Beach, waar allemaal kleine pinguïns rondlopen. Gaius heeft zijn uiterste best gedaan, maar er helaas geen kunnen vangen.

Gaius 2 jaar!

op 23 december, in Kaapstad, werd Gaius 2 jaar. Hij is nog net te jong om echt te begrijpen wat dat inhoud, maar taart en cadeaus zijn altijd leuk. Hij heeft een houten garage gekregen en dat is aan Gaius wel besteed. Als enige in het gezin loopt hij de hele dag met autootjes rond. Overal gaan ze mee naartoe, naar het strand, naar bed en in bad. Ik begrijp wel waar het vandaan komt, maar in elk geval niet van zijn vader.

Bij oom Paul in de tuin hebben we heerlijk taart gegeten in aanwezig van de hele familie want na het taart eten was daar het Kerstboom versieren ritueel. Oom Paul had de boom klaargezet en alle dozen met versiering en vervolgens mocht iedereen doen en laten wat ie wilde. Het werd een kleurige, volle boom! 's Middags hebben we nog wat kerstcadeaus gekocht voor iedereen. Dat was een iets minder groot succes. We togen met z'n vijven naar een grote shoppingmall (in sommige opzichten is Zuid Afrika net Amerika, big, bigger, biggest) en hebben daar onder voortdurend rustig in- en uitademen voor iedereen iets gevonden. Het leek de Kalverstraat wel vlak voor Kerst. Wil je ook liever niet zijn. 's avond het hoofdgerecht voor het Kerstdiner voorbereid. Dit hadden Oom Paul en Ties samen bedacht dus terwijl Ties een filmpje keek heb ik geprobeerd iets lekkers te maken. Maar eerlijk is eerlijk, ik blijf het altijd leuk vinden om een beetje in de pannen te roeren en het is met succes ontvangen dus...

Mocht iemand zich afvragen wat er met Soete's haar is gebeurd. Ze heeft de schaar ter hand genomen en heeft zichzelf een soort 'Oerend hard' kapsel aangemeten. Kort van voren, lang van achteren. Ze kan zo naar de TT in Assen!

Kerstmis

Overdag eerst naar het strand. warm, stralende zon. Beetje in het zand spelen. Dat kerstgevoel moet je er wel echt zelf bij denken want als je normaal Kerst gewoon in Nederland viert.

Kerstavond hebben we met de hele familie gegeten bij Oom Paul. Eerst een gezellige borrel op het terras. Daarna lagen er voor de kinderen een heleboel cadeautjes onder de boom. De kindjes aten buiten Spagetti Bolognese en daarna een heerlijk diner voor ons. Het was heel warm en gezellig. Heerlijke Zuidafrikaanse wijn en lekker eten...Oh. De volgende dag op eerste Kerstdag lekker bij het huis rondgehangen. 's middags zijn we naar Camps Bay gegaan. Dat ligt aan de westkant van Kaapstad dus daar heb je een mooie zonsondergang met heel veel wind. 's avonds vroeg in bed om ons fysiek voor te bereiden op Patatsfontein. Morgen gaan we wilde beesten kijken.

Patatsfontein

Dit was wel een echt hoogtepunt van de vakantie. Patatsfontein is een buitenhuisje van de oom en tante van Ties en ligt midden in de Kleine Karoo. Dit is ongeveer 4 uur rijden van Kaapstad. Zij hebben het huisje ruim twintig jaar geleden gekocht. Toen was het nog geen gamepark en konden ze door het hele gebied lopen. Later is er letterlijk om hun huis een gamepark gemaakt. Dit wel met toestemming van hen. Er is een groot hek om hun huis gezet en buiten dat hek begint het gamepark. We gingen er naartoe met de tante van Ties, een neef van Ties met twee zoontjes en Pia, de dochter van een nichtje van Ties. Het is er werkelijk prachtig. Het huisje heeft geen elektriciteit dus 's avonds zit je met kaarsen en olielampen buiten en is er om je heen helemaal niets! Ik heb nog nooit in mijn leven zo'n mooie sterrenhemel gezien. De baboons lopen om je huis en met een beetje geluk komt er zelfs een olifant bij je langs. De tante van Ties heeft een grote open landrover en daar scheurt ze mee over het terrein. Ze rijdt flink door en Splinther en Soete noemden haar dan ook 'scheuroma'. 's ochtends vroeg en aan het einde van de dag deden we onze gamedrives en dat was super spannend en geweldig met de kinderen. We hebben op een goed moment wel een half uur op 10 meter afstand van een stel olifanten gestaan. Ze waren heerlijk aan het eten. De kinderen hielden letterlijk hun adem in. Verder veel bokjes, girafen, aapjes en neushoorns gezien. Ties heeft 'ochtends heel vroeg samen met zijn neef nog drie witte leeuwen gezien, maar toen wij later teruggingen om ze met de kinderen te bekijken waren ze helaas weg. Het waren drie geweldige dagen.

Het was echt een heerlijke vakantie. Nu weer terug in good old Congo en dat is wel weer even wennen.

School

De eerste schooldag van Splinther en Soete

Vandaag, maandag 4 april, is de eerste schooldag van Splinther en Soete. Om half 7 staan we allemaal op want om kwart voor 8 begint de school. Splinther voelt de bui al hangen en heeft geen zin om op te staan. Na wat aandringen zit hij toch aan het ontbijt en om 5 voor half 8 gaan we met z’n allen naar school. Soete heeft er veel zin in en zit direct op een stoel met een gezicht van: ‘ik ga vandaag Frans leren’. Soete heeft volgens mij ook een hele lieve juf waar je je snel bij op je gemak voelt. Bij Splinther gaat het ietwat anders. Hij wordt achter in de klas gezet en kijkt rond met een gezicht van: ‘wanneer kan ik weer naar huis’.

De schoolfotograaf is er en ze gaan dus direct op de klassenfoto. Dat is dan wel weer leuk van nieuw zijn; iedereen wil naast Splinther en Soete staan. Iedereen is hier veel fysieker en dus de jongens ook. Er hangen de hele tijd twee jongens om Splinther heen die zijn hand vasthouden of een arm om hem heen slaan en daar moet onze Hollandse Splinther toch echt even aan wennen. Hij kijkt de hele tijd een beetje onbeholpen naar mij. Op een goed moment moeten we toch echt weg en ik verlaat met een grote brok in mijn keel het schoolplein.

Terwijl de kinderen op school zitten heb ik mijn eerste koffie met expat vrouwen. Ook een hele ervaring. Als ik wil kan ik vanaf nu elke dag druk zijn met Afrikaans trommelen, meditatie, bridgen en allerhande andere leuke bezigheden. Deze heb ik nog een beetje op een afstand weten te houden. Ik kwam hier toch ook om van de kinderen te genieten en een beetje rust te hebben. Waarschijnlijk zit ik over een half jaar achter een snelcursus bridgen op internet omdat ik toch ook graag iets voor mezelf wil doen. Ik laat het jullie weten.

Om 13.00 uur de kinderen van school gehaald en het viel me niet tegen. Soete vindt het echt best leuk al begrijpt ze er niets van. Mama, we hebben wel drie keer in de kring gezeten. “Oh, en waar hebben jullie het over gehad?” Soete: “geen idee”. Splinther is wat minder enthousiast. Zij juf is nogal streng en volgens hem heeft iedereen die ochtend in de hoek gestaan behalve hij. Dat komt dan denk ik nog wel. Verder heeft hij gelezen, schooltelevisie gekeken en toneel gespeeld, maar waar dat allemaal over ging. “ geen idee” Het enige wat Splinther heeft meegekregen is dat de juf iets over planeten heeft verteld. Hij heeft het woord planete opgevangen en de juf deed iets met een appel en een meloen en ze draaiden om elkaar heen. Toch iets geleerd.

Het begin

De eerste avonturen van de Familie in Congo

De heenreis

Woensdag 30 maart om 4 uur ‘s ochtends gaat de wekker. Ons avontuur in Congo gaat beginnen. Om 5 uur zitten we allemaal, met 18 tassen en 2 kinderbedjes, in de taxibus. Mama en Mirjam gaan met ons mee en zo rijden we in kleine colonne naar Schiphol. We zijn ruim op tijd, alles gaat lekker voorspoedig. Totdat we bij de KLM incheckbalie arriveren. Daar zit helaas niet onze grote vriendin Trude Beemster (ter info; een Gooise KLM stewardess op leeftijd die ons zoheerlijk heeft opgevangen nadat we van de vlucht waren verstoten op weg naar St Maarten) maar een veel jongere, hoogblonde troela die duidelijk met het verkeerde been uit bed is gestapt. Allereerst kloppen de tickets niet, maar dat is snel verholpen. Vervolgens zijn enkele tassen ietwat te zwaar en van dingen een beetje door de vingers zien omdat je voor drie jaar naar Afrika gaat verhuizen met 4 kinderen, daar heeft onze vriendelijke vriendin nog nooit van gehoord.

Gelukkig zit er naast haar een wat vriendelijker exemplaar en zo halen we nog net onze vlucht. Geen emotioneel afscheid van mama en Mir bij de douane, geen lekkere creametjes en andere onmisbare spullen voor Hanna, maar rennen voor je leven om de vlucht naar Parijs te halen. In Parijs nog even doorrennen vanwege een vrij krappe aansluiting, maar goed, dan zit je ook heerlijk met z’n zessen in de Businessclass op weg naar Brazzaville. Dat heerlijk genieten is helaas van korte duur want met 4 van die relmuizen tussen allemaal stuurs kijkende zakenlieden, maakt het ontspannen genieten niet bepaald makkelijk. Splinther en Soete hebben gelukkig wel erg genoten. Menigmaal hoorde ik ze tegen elkaar zeggen; “wat een luxe vliegtuig he!” Dat deze luxe waarschijnlijk van eenmalige aard is heb ik maar achterwege gelaten. Na een voor ons vrij barre, maar verder goede vlucht arriveren we om half 6 plaatselijke tijd (het is daar 1 uur vroeger) in Brazzaville. Daar staat iemand van de brouwerij ons op te wachten die duidelijk wat in de melk te brokkelen heeft(na 5 dagen al blijkt dat dit de enige manier is om uberhaupt ook maar een deur te openen; ‘iets in de melk te brokkelen hebben’) bij de douane, want in no time staat we buiten. Met onze 18 koffers en 2 kinderbedjes!!

Ons tijdelijke huis ligt vlak bij het vliegveld en 10 minuten later zitten we, tussen onze 18 tassen en 2 kinderbedjes, een beetje wezenloos om ons heen te kijken. Hier zijn we dan! Hier begint het dan! Hier gaan we dan!

De eerste dagen in Brazzaville

Donderdag gaat Ties ’s ochtends gewoon naar zijn werk! “Dat wist je toch!!” En dus zit ik met 4 kinderen tussen inmiddels 16 tassen. “Mam, wat gaan we doen? Is hier ook een zwembad? Ik heb het zo warm?”

Adem in, adem uit! Alle begin is moeilijk.

Gelukkig is daar wel onze Leontien, la femme de menage, en nu ook even reddende engel. Zij weet waar je bananen, brood en andere eerste levensbehoeften kunt krijgen en zo komen we de ochtend prima door. ’s Middags met Splinther en Soete naar de Casino, je weet wel die ze in Frankrijk ook hebben, maar dan anders…

Splinther: “ mama, het ruikt hier zo gek, niet zoals bij de Albert Heijn”.

’s Avonds zitten we met z’n allen om 6 uur aan de dis en eten Spagetti Bolognese

Vrijdag met Splinther en Soete lekker zwemmen bij een hotel terwijl de kleine mannen in hun bedjes liggen en Leontien de wacht houdt.Verder nog een poging gedaan om van die 16 koffers af te komen, maar dat is nog best een klus.

Zaterdag met Leontien en Soete boodschappen doen. Leontien wijst me de goede slager, de markt voor groente en fruit, de farmacie voor tabletten om je water te ontsmetten, maar bovenal leert ze me de goede prijs te betalen. Het gaat hier allemaal al met duizenden tegelijk en voor je het weet ben je op een warme zaterdagmiddag 100.000 cfa armer. (omgerekend circa 150 euro) Het is dan wel Afrika, maar zeker niet goedkoper dan in Nederland. Na de boodschappen gaan we met z’n allen naar de tennisclub. De enige club die Brazzaville rijk is en je moet dus ook zorgen dat je daar lid wordt. Dit gaat echter niet zomaar. Handtekeningen verzamelen, lobbyen, ballotage. En ik dacht dat we daar vanaf waren. Maar goed, voor een astronomisch bedrag mogen we voor een maand lid worden en krijgen zo dus nog even de tijd om die handtekeningen te regelen.

De kinderen genieten en leven in een soort van vakantieroes. Dat ze maandag voor het eerst naar de Franse school gaan, daar denken we nog even niet aan.

Zondag is een echte feestdag. Vroeg in de ochtend rijden we richting het noorden waar we even buiten Brazzaville met een pirok (letterlijk een uitgeholde boomstam) naar een zandbank in de rivier worden gebracht. In die uitgeholde boomstam staan plastic stoeltjes achter elkaar en daarin ligt een zwemvest. Dit zwemvest is zo groot dat er een hele familie in past en alle ritsen zijn kapot, maar dat mag de pret niet drukken. We hangen de hele dag onder een rieten dakje, zwemmen in de rivier en eten bladeren van de maniok. Klinkt heel idyllisch, maar geef mijn blaadje maar aan fikkie. ’s Avonds liggen we allemaal uitgeput en verbrand, maar tevreden in ons bedje