Het feestje van Splinther

Speurtocht door downtown Brazzaville

Zaterdag 4 februari was dan het verjaardagsfeest van Splinther. Het was een spannende dag, vooral voor Splinther. zo'n beetje om het uur was ie niet te harden van de zenuwen en vervolgens riep ie dan zelf dat we het feestje maar moesten afblazen omdat hij er echt te moe voor was. Het was ook wel een beetje spannend want op dezelfde dag, op hetzelfde tijdstip gaf een meisje uit zijn klas ook een feestje en zij had de hele klas uitgenodigd. Het begon om 3 uur en volgens goed Congolees gebruik kwam iedereen veel te laat. Om half 4 zaten we met 5 kinderen aan de taart en opeens kreeg ik toch wel heel erg te doen met Splinther. Hij vindt het af en toe al zo moeilijk hier en wat nou als al z'n nieuwe vrienden voor dat andere feestje hebben gekozen. Maar het kwam allemaal goed. Een uur nadat het eigenlijk zou beginnen waren ze er allemaal op twee na, maar daarvan wisten we dat ze niet konden. Ik haalde toch wel even opgelucht adem.

De exploration kon beginnen! De dag ervoor had ik in de buurt een speurtocht uitgezet met allemaal vragen en spelletjes tussendoor. Een groepje begon rechtsom en het andere groepje linksom. We hadden veel bekijks want de meeste feestje spelen zich binnen het hek van een huis af of er wordt een ruimte in een hotel afgehuurd waar alles voor je wordt geregeld. Het was een groot succes en de kinderen vonden het 'tres cool'. de laatste vraag bij terugkomst was hoeveel tomaten er inmiddels aan mijn planten zitten en het goede antwoord is 56!!!!!De punten konden worden geteld en de prijzen worden uitgereikt. Voor iedereen een Coca Cola rugzak, sleutelhanger en broche. Goeie marketingmanager hebben ze hier!!

Toen volgens een ander goed Congolees gebruik werden de kinderen allemaal veel te laat weer opgehaald. Om half 7 zaten we nog steeds met een hele berg kinderen. Gelukkig wist ik dit nog van het feestje van Soete, toen kwamen de laatste ouders twee uur! na het eind van het feestje hun kind halen. Ik had dus een hele berg hotdogs klaarleggen mocht dit euvel zich weer voordoen en de hele berg is opgegaan. Maar Splinther was helemaal gelukkig en verzuchte: 'mama, het was echt zo leuk, moet ik nou echt weer een heel jaar wachten?' Ja lieverd, vaker dan een keer per jaar kunnen je vader en ik niet aan. Ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd weer opgelucht adem haal als ik dit tot een goed einde breng. Het is echt heel leuk, maar een middagje twaalf van die 8-jarigen in goede banen leiden....