Een week later

Rectificatie

In mijn vorige verhaal schreef ik dat de President 'm was gepeerd naar een van zijn vakantiehutjes. Dat had ik iets te makkelijk overgenomen uit de 'grapevine'. Hij was op het moment van de ontploffing niet thuis, maar is diezelfde middag al op bezoek gegaan bij slachtoffers. Het is soms nogal verleidelijk om impopulaire acties van impopulaire mensen zomaar voor waarheid aan te nemen, maar dat was echt iets te kort door de bocht.

Gelukkig schrijf ik in het Nederlands en zal er dus niet snel om vervolgd worden...

Een heftige week

Vooral terugkijkend was het een behoorlijk heftige week. Ik raak niet zo snel in paniek en ben nogal secundair, maar als ik zo terugdenk dan is er veel gebeurd. Naast veel doden (absoluut meer dan 200 zoals de officiële berichtgeving laat doen geloven), en 1500 gewonden zijn er duizenden mensen dakloos. Deze mensen worden opgevangen bij familie, indien mogelijk, en in kerken en tenten. Maar hier is een chronisch tekort aan. Net buiten Brazza is een tentenkamp opgezet. Er staan 20 legertenten voor meer dan 1000 mensen. Ze zitten daar allemaal bij elkaar en hebben helemaal niets meer. Overal wordt kleding en eten ingezameld. De hygiëne laat in zo'n tentenkamp natuurlijk ruimschoots te wensen over en er wordt dan ook gevreesd voor een Cholera uitbraak. De hele week was er nationale rouw afgekondigd. Alles wat ook maar een beetje riekte naar gezelligheid werd gesloten of gecanceld. Alle restaurants, cafés en clubs bleven dicht, de kinderen op school hadden geen zwemles, veel te leuk. Op televisie mocht geen reclame worden uitgezonden en de Olympiade op de tennisclub ging ook niet door. Afgelopen zondag was er een herdenkingsdienst voor alle doden. In het parlementsgebouw en in aanwezigheid van President Ngueso!!! Voor het parlementsgebouw stonden vrachtwagens vol met kisten in alle maten en bedekt met vlaggen en imposante nepboeketten. Na de ceremonie reden deze vrachtwagens naar 5 verschillende begraafplaatsen in de stad. Een van die begraafplaatsen (zie foto boven) was echt naast ons. De hele week waren ze al druk bezig om zo'n 100 gaten te graven. We reden er iedere dag langs en iedere dag kreeg ik van de kinderen weer dezelfde vragen. Op zondag reden de vrachtwagens voor ons huis langs om vervolgens naast ons huis te stoppen. Alles was afgezet en er waren ongelooflijk veel mensen op de been. Dit alles ook voor de ogen van onze kinderen. Dan ben je 6 of 8 en dan zie je dit allemaal voor je neus gebeuren. Ze begrijpen lang niet alles, maar toch al veel te veel voor hun kleine hartjes...Vooral Soete is erg onrustig en slaapt slecht. En dan zijn wij echt nog een heel nuchtere Hollandse familie. Genoeg voor nu. Volgende keer ga ik over de wintersport schrijven.